Luis Buñuels klassieker The Discreet Charm of the Bourgeoisie uit 1972 is een satirische en absurdistische kijk op de hypocrisie en sociale conventies van de bourgeoisie.

De film volgt een groep welgestelde vrienden die voortdurend proberen te dineren, maar telkens worden onderbroken door bizarre en onverklaarbare gebeurtenissen. Buñuel gebruikt deze komische verstoringen om de oppervlakkigheid van hun bestaan en hun worsteling met het handhaven van een geprefabriceerde sociale façade te ontmaskeren.

Het verhaal speelt zich af in een droomachtige sfeer, waarin de grenzen tussen werkelijkheid en waan vervagen en de personages gevangen zitten in hun eigen illusies van verfijning en elegantie. Door middel van surrealisme en zwarte humor biedt Buñuel scherpe kritiek op de klassenverschillen, de naïviteit van de bourgeoisie en hun onvermogen om de absurditeit van hun eigen bestaan onder ogen te zien.

Het ontbreken van logica en de herhaalde mislukking van de pogingen om een maaltijd te nuttigen, vormen een metafoor voor de leegheid van hun streven naar status en het verlangen naar een wereld die ze zelf niet kunnen begrijpen.

The Discreet Charm of the Bourgeoisie is een meesterwerk van cineastisch verzet, waarin Buñuel op geniale wijze de schijnbare beschaafdheid van de burgerij ontmaskert en tegelijkertijd het publiek uitdaagt om de absurditeit van hun eigen sociale conventies te reflecteren.